Prof. Dariusz Kwołek

Chelatacja jest metodą dożylnego oddziaływania na proces wypłukiwania metali ciężkich organizmu, stosowaną przy zatruciach. W postaci wlewu dożylnego EDTA jest stosowana w wielu krajach (USA, Niemcy, Kanada, Francja) nie tylko w przypadku zatruć metalami ciężkimi, ale także w działaniu na procesy redukcji złogów cholesterolowo-wapniowych w naczyniach krwionośnych.

Lekarz ma prawo stosować chelatację EDTA w zakresie swojej wiedzy, jaką nabył na studiach medycznych oraz w trakcie specjalizacji. Podstawą zastosowania leków są dane zawarte w farmakopeach, encyklopediach leków oraz publikacjach naukowych (w czołowych bazach naukowych Medline i Pubmed).

W przypadku EDTA informacje dotyczące wskazań w przypadku chorób układu sercowo-naczyniowego są obecne w wyżej wymienionych źródłach. Jako podstawowe można tu przytoczyć „Leki współczesnej terapii” Wyd. 2003 r.
Dodatkowym odwołaniem do stosowania metody cheatacji dożylnej w schorzeniach naczyniowych jest fakt prowadzenia tej terapii przez lekarzy w wielu krajach, wspierany przez towarzystwa naukowe powołane dla tej tylko metody terapii i w odniesieniu do działania EDTA na układ naczyniowy.

Metoda chelatacji nie występuje w obowiązujących standardach w kardiologii. Nie zmienia to jednak faktu, że stosowana uzupełniająco do postępowania kardiologicznego wykazuje wskazywane w publikacjach naukowych efekty biochemiczne względem układu naczyniowego, w odniesieniu do redukcji złogów cholesterolowo-wapniowych w naczyniach.

Dla chelatacji EDTA w tym zastosowaniu został opracowany protokół bazujący na bezpieczeństwie metody jako standard zaleceń dla lekarzy przez ACAM w USA, na których wzorują się lekarze wykonujący te zabiegi z różnych krajów. Od strony biochemicznej podnoszony w publikacjach naukowych jest także silny efekt antyoksydacyjnego działania EDTA.